Dnia 16 kwietnia w Czytelni Naukowej Nr XIX wystawiony został - w ramach trzeciej już edycji Festiwalu Shakespeare'owskiego, organizowanego przez Bibliotekę Publiczną w Ursusie - monodram Yorick, czyli spowiedŸ błazna. Przedstawienie, powstałe na podstawie tekstów postaci błazeńskich z dramatów Shakespeare'a, wyreżyserowane zostało przez Wiesława Komasę - aktora, pedagoga, profesora warszawskiej Akademii Teatralnej. Charakteryzujące Komasę upodobanie do przesyconego problematyką moralną teatru jednego aktora (wcześniejsze, nagradzane monodramy jego autorstwa: "Moja bajka" i "Kilka małych poprawek") i tym razem znalazło odzwierciedlenie w brawurowo zagranej przez samego mistrza postaci tragicznego błazna. Skąpa scenografia i ubogi dobór rekwizytów potęgowały skupienie widzów na treściach wygłaszanych przez jarmarcznego kuglarza o bladym obliczu. Błazeństwo, jako sposób na przetrwanie i ocalenie świata swoich wartości, stało się dla Komasy punktem wyjścia do stawiania szeregu pytań natury egzystencjalnej. Yorick... okazał się być dogłębną diagnozą specyficznej kondycji natury człowieka jako istoty żyjącej w społeczeństwie, zmuszającej go do zwielokrotniania swej egzystencji przez przybieranie rozmaitych póz i masek. Temu frapującemu problemowi konieczności stwarzania podwójnej osobowości, poświęcona była także krótka historia obecności motywów spod znaku gombrowiczowskiej "gęby" w twórczości Shakespeare'a, którą po zakończonym spektaklu opowiedział Komasa zgromadzonej młodzieży Ursusa.

Natomiast w dniu 20 kwietnia gościem Czytelni przy Plutonu Torpedy była prof. dr hab. Małgorzata Grzegorzewska z Instytut Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Tym razem pani profesor, doskonale znana stałym uczestnikom bibliotecznych imprez kulturalnych, przeprowadziła z młodzieżą Ursusa i Piastowa oraz przedstawicielami Uniwersytetu Trzeciego Wieku warsztaty literackie pod hasłem Miłość w czasach Shakespeare'a. Okazało się, że wbrew pozorom nie tylko dramat Romeo i Julia zasługuje na miano historii miłosnej wszech czasów. Także dramatyczne dzieje związków innych bohaterów Shakespeare'a - Makbeta i jego demonicznej małżonki, matki Hamleta i ojczyma księcia Danii - zasługują na uwagę ze względu na swą wyjątkowość. Snuta z wielką swadą przez panią profesor opowieść o różnych odmianach tego uczucia, obecnych w bogatej spuściŸnie literackiej wielkiego poety i dramaturga, z pewnością rozbudziła w słuchaczach chęć bliższego zapoznania się z jego mniej znanymi utworami. Na pewno zaś zachęciła do powtórnego sięgnięcia po - tylko z pozoru dogłębnie przestudiowane - sonety, których podwójne dno objawiła, przeprowadzona podczas warsztatów, analiza językowego ukształtowania shakespeare'owskich apostrof do (nie zawsze jednoznacznego pod względem płci) obiektu uczuć...